MOMENTUM

Om en rond een stil veranderende materie groeien klanken. Vier musici bewegen zich tussen stem en instrument. Een publiek wordt getuige van intieme gedachtenwisselingen, een sound-check, een repetitie-situatie, een concert …
Leidmotief is het fenomeen ‘vertaling’, dat zowel letterlijk als metaforisch communicatiestoornissen voedt. De fascinatie voor Japan geeft de toon aan: stilte dirigeert.

Tijdens twee reizen naar Japan raakt Eric Sleichim gefascineerd door de Oosterse cultuur. Vooral die facetten die de communicatie met de Westerling belemmeren, boeien hem: een ander gevoel voor humor, andere etiketteregels, andere gezichtsuitdrukkingen, … Zijn fascinatie vindt haar weerslag in de tekstkeuze. De Japanse schrijver Junichiro Tanizaki maakt in zijn ‘In Praise of Shadows’ een vergelijking tussen de Oosterse en de westerse cultuur. Vooral de verschillende aanwending en ervaring van geluid en licht in de intieme huissfeer, krijgen zijn aandacht. De mystificerende aanpak van Tanizaki wordt in balans gebracht door de tekst van Josse De Pauw, die in zijn relativerende stijl op een liefdevolle manier hetzelfde thema behandelt. Klank en licht: twee elementen die het dagdagelijkse leven in Japan in belangrijke mate kleuren; twee elementen die in muziek en beeldende kunst een cruciale plaats bekleden.
Dat BL!NDMAN in Momentum samenwerkt met een beeldend kunstenaar wekt geen verbazing. Reeds van bij hun oprichting in 1988 was er bij BL!NDMAN een affiniteit met de beeldende kunst. Het gezelschap werd door Eric Sleichim opgericht voor de uitvoering van zijn compositie ‘Five Movements for Beuys’ tijdens het Festival ‘De Stoute Jaren’ in het Paleis voor Schone Kunsten. Eric Sleichim zelf werkte voorts samen met beeldend kunstenaar Royden Rabinowitch, en de compositie die hij schreef voor BL!NDMAN als afsluiter van Documenta IX, was opgedragen aan Olivier Messiaen en Francis Bacon.
Het concept van Momentum is een gezamenlijk ontwerp van Eric Sleichim en beeldend kunstenaar Trudo Engels. Een voorstudie op deze voorstelling was in 1992 te zien in Lille. Samen met regisseur Guy Cassiers werd op die try-out verder gebouwd. De verhouding tussen de muziek en de installatie blijft evenwel dezelfde: beide zijn evenwaardige elementen in een concert.
Het maken van beeldende kunst is voor Trudo Engels nauw verwant aan musiceren. In zijn schilderijen en installaties vertrekt hij steeds vanuit schema’s: wiskundige systemen, numerieke structuren en codes allerhande. Die schema’s werkt hij consequent uit zodat een geabstraheerd verhaal ontstaat met een heel eigen logica die niet langer gecodeerd kan worden. Het uiteindelijke beeld staat op zich, maar het werkproces dat eraan vooraf gaat neemt jaren in beslag. Een initieel idee wordt opgebouwd, bijgeschaafd en herdacht. Voor Trudo Engels is werken aan een beeld als werken aan een partituur.

Momentum ging in première in het Kaaitheater op 21 januari 1994, en stond sindsdien op diverse podia in België, Nederland, Zwitserland, Noorwegen en Hongarije. In 1996 reisde de voorstelling naar Japan en Hong Kong.